Deze roadtrip begint verdacht veel op een wijntour te lijken. Als ik opsta, maak ik mijn plan voor de dag. Gisteravond ben ik aangekomen in Cigales, nadat ik de dag ervoor rondzwierf door Rioja. Cigales ligt in Rueda, de wijnstreek waar de Verdejo vandaan komt. Dat wordt dan toch weer op jacht naar wijn. Ik ben totaal geen wijnkenner. Er zijn maar twee soorten wijn: lekkere en niet zo lekkere. Soms is het leven makkelijk.
Toch komt het goed uit dat ik hier ben. Mijn liefje, die in Coín op het eindstation van deze roadtrip staat, is een liefhebber van Verdejo, ze heeft maar mazzel met mij.
In Cigales is echt niks te doen
Cigales had ik zomaar geprikt op de kaart. Ik zocht een dorpje tussen de Rioja en Salamanca, waar ik vanavond naartoe ga. Het is dat ik een nogal drukke dagen had hiervoor, anders had ik spijt gehad. Cigales is stil. Heel stil. Kan komen doordat het zondag is, maar er is werkelijk niets te doen.
Afhaalpizza?
Ik ga op zoek naar een plek om te eten. Niets. Even denk ik dat ik het maar moet doen met de koekjes die nog in mijn koffer zitten. Maar dan zie ik dat er, notabene precies tegenover mijn appartementje, een afhaalpizzeria zit. Gaat pas om 20:30 uur open, maar dat houd ik nog wel vol.
De Rosado van Salvueros
Carlos, mijn fantastische Airbnb-host vandaag, had me meer dan hartelijk ontvangen. Trots als een pauw op zijn pas gerenoveerde appartement. Als welkom kreeg ik een fles Rosado van een bodega uit het dorp. Later kom ik erachter dat dat niet zomaar iets is. De Rosado van Salvueros is een prijswinnaar. El mejor vino Rosado 2023, uitgereikt door de Spaanse overheid. Ik vond het overigens allang goed. Rosado is doorgaans van de wijnsoort ‘lekker’.
Een man van weinig woorden
Mijn eerste stop van vandaag is vanzelfsprekend bij Bodegas Salvueros. Prachtig gelegen tussen de wijnranken. Ik word ontvangen door Marcos. ‘Do you speak English?’ is na mijn in vlekkeloos Spaans uitgesproken ‘Hola, que tal?’ meestal mijn eerste vraag. ‘No.’ Marcos is een man van weinig woorden. Dat scheelt.
Ik leg hem uit wat ik wil. Verdejo, dat snapt ie wel. Of ik wil proeven. Ja hoor. Het is immers half elf, hoog tijd voor een wijntje. Marcos schenkt er zelf ook een in en met een bakje brood en een beetje Google-translate hebben we het best gezellig. ‘Lekker’, constateer ik. Ik koop een doosje en rij weer weg.
Rueda
Ik had vanochtend ook even gegoogled op echt bekende bodegas in de regio. Ik kom uit bij Bodegas Javier Sanz. Ligt ook lekker 30 kilometer verder, dan zie ik ook wat van de streek. De druivenranken staan werkelijk overal. Het is een prachtig gebied. Rueda is veel vlakker dan bijvoorbeeld de Rioja. ‘Lekker makkelijk voor de plukkers’ denk ik nog. En dat is precies wat Maria me zal vertellen.
Het meisje van de slijterij
‘Yes, of course’, beantwoordt Maria mijn vraag bij binnenkomst. Ik ben blij, dat wordt tenminste makkelijk. Maar wie zei het ook weer: “elk voordeel heb zijn nadeel”? Ik krijg de full story. Over de wijngaard. De geschiedenis. De druiven. De wijnen. En niet te vergeten, de techniek.
Ik ben geen kenner. Ik begrijp maar de helft van wat ze uitlegt en dat ligt niet aan de taal. Het maakt ook niet echt uit. Ze hebben één betaalbare 100% Verdejo, dus ik heb mijn keuze snel gemaakt.
Terwijl ik mijn doosje afreken, moet ik denken aan Harrie Jekkers. In één van zijn one-man shows vertelde hij ooit over zijn alcoholprobleem: hij kon het niet meer betalen. Ik rijd vanaf nu met 48 flessen wit naar Zuid-Spanje, het moest nu maar eens genoeg zijn.
Telefoonnummers uitwisselen
Het is niet zomaar kwaliteit, die ze hier leveren. Maria noteert na afrekenen mijn naam en telefoonnummer. Op mijn vraag naar de reden daarvan legt ze uit dat ze, als er iets mis blijkt met de wijn, hun klanten graag even op de hoogte stellen. Briljant, denk ik, dán neem je jezelf pas echt serieus.
Ik krijg natuurlijk ook Maria’s kaartje. ‘Als er problemen zijn kun je mij ook gewoon contacten’ zegt ze. Ik grap dat ik meteen zal bellen als de flessen leeg zijn.
Gelukkig
Ik stap in de auto en voel me gelukkig. Zo. Nu maar eens naar Valladolid voor de lunch. Rijd ik daarna door naar Salamanca. Morgen een rustdag daar, ik hoef me natuurlijk niet iedere dag zo uit te sloven.