‘Si Lo Hubiera Sabido’, vrij vertaald ‘Als ik het geweten had’ is een heerlijk romantisch drama. Soms wel erg simpel (niveau van de Nederlandse serie Costa zeg maar) en toch kan ik er erg om lachen en is het gewoon ontspannen.
Hoofdrolspeelster Emma gaat na tien jaar huwelijk met Nando inzien dat hun huwelijk misschien voorbij is, ze wil scheiden. Ze hebben een tweeling van 10 voor wie zij al die jaren heeft gezorgd, ze werd zwanger tijdens haar afstuderen en heeft geen carrière gemaakt. Ze voelt zich niet meer ‘nodig’ en nogal nutteloos. Ook van romantiek is niets meer te bekennen in haar leven dat is gevuld met routine. Ze is vooral ook heel boos op Nando, op hoe hij zich gedraagt en wat hij haar heeft ontnomen.
En dan ineens, tijdens de bloedmaan exact tien jaar na het huwelijksaanzoek, gaat ze terug in de tijd. De 30-jarige Emma zit dan ineens gevangen in haar 20-jarige zelf. Met de kennis van het heden besluit ze niet op het huwelijksaanzoek van Nando in te gaan en haar eigen weg in te slaan. Ze krijgt nu wel de kans om opnieuw te ontdekken wie ze is en wie ze wil worden. Met het duidelijke voordeel dat ze nu al weet wat het volgende decennium voor de wereld in petto heeft. Dat zorgt voor de start van een geweldig bedrijf en hilarische situaties in haar vriendengroep, waar Nando ook toe behoort.
Dat teruggaan in de tijd heeft voor- en nadelen, zo ontdekt ze. Ze ontmoet haar vader weer en doet er alles aan zijn gezondheid in de gaten te houden, om hem dit keer langer bij zich te houden. Maar ze beseft zich ook dat ze haar kinderen nooit meer zal zien nu ze haar verloofde heeft afgewezen, terwijl ze hen vreselijk mist. En als haar vader toch weer komt te overlijden, blijkt dat ze niet alles in de hand heeft.
De moraal van het verhaal
Het tijdreizen in ‘Si lo Hubeira Sabido’ vind ik echt een leuke benadering van de regisseur, want wie heeft er niet weleens gefantaseerd over hoe het zou zijn als je bepaalde dingen anders had gedaan in je leven? Onrealistisch, maar herkenbaar voor velen dus. En de makers laten je als kijker nadenken over de moraal van het verhaal: je hebt niet alles in de hand. En ook al kon je bepaalde zaken ongedaan maken, dan kwamen er wel andere dingen op je pad die je liever anders had gezien. Wees dus blij met wat je wél hebt en leef vooral in het hier en nu.
Verwarrend einde
Op het einde van de serie raak je als kijker echter het spoor een beetje bijster. De laatste aflevering vind ik erg verwarrend. Ineens is onduidelijk of Emma écht heeft gereisd terug in de tijd of dat het een soort hallucinatie was. Ik verwacht daarom wel dat er nog een tweede seizoen komt.
Sevilla als decor
Maar zoals ik vaak heb met films en series die zich in Spanje afspelen, heb ik enorm genoten van ons geliefde Sevilla als decor. Vooral Puente de Isabel en de Quadalquiver, dan is het net alsof je er zelf ook weer even bent.
Kijk hier voor meer informatie.