Op Plaza de la Romanilla, vlabij de kathedraal, staat het monument voor de waterdrager, in 1999 gemaakt door de Spaanse beeldhouwer Aurelio Teno. Het monument is een eerbetoon aan het beroep van de waterdrager in Granada. Toen ik het beeld bestudeerde, wilde ik hier meteen meer over weten.
Het beeld is in brons, op ware grootte gemaakt en stelt een ruwe, arme man voor, wat je ziet aan zijn kleren. De waterdrager draagt een glas in zijn linkerhand, waarmee hij op straat water aanbiedt. En hij heeft een ezel bij zich die aan weerszijden beladen is met kruiken.
De aquaor
Het beroep van waterdrager (of aquaor) was van de 11e eeuw tot het midden van de 20e eeuw enorm belangrijk in Andalusië. De aquaor verkocht (straatverkoop) water aan zowel voetgangers als aan huizen die geen water hadden. In deze huizen was het gebruikelijk om één of meerdere vaten te hebben waarin het water werd opgeslagen. De waterdragers droegen met behulp van ezels het water in grote aardewerken, metalen of glazen kruiken, die ze in de waterkannen zetten.
La Churra
Als ik op onderzoek uitga, lees ik dat de eerste waterdragers zich vestigden in de huidige wijk La Churra. Toentertijd heette die wijk Mauror, wat ‘wijk van de Aguadores’ betekent. Deze wijk ligt aan de voet van het Alhambra, op de linkeroever van de rivier de Darro (op de Al-Sabika-heuvel) en bestaat uit smalle, steile, kronkelende straatjes. De waterdragers haalden onder meer water uit de Santa Ana- of Romayla-sloot – die langs de linkeroever van de Darro-rivier loopt, en uit de molensloot – die begint bij het Alhambra, La Churra passeert en uitkomt bij de parochie van Santa Ana. Ik vind dit écht leuk om te weten, want deze plekken zijn ons inmiddels allemaal bekend.
De muhtasib
Ik lees ook dat er een soort toezichthouder was, de muhtasib of almotacén genaamd, een soort rechter. Hij had de leiding over de waterdragers en moest de kwaliteit van het water dat ze verkochten waarborgen. Hij zorgde ervoor dat zij het water uit de bronnen haalden in het deel van de rivier waar het niet modderig of vuil was. Dat was een hele uitdaging destijds aangezien al het vuil, zowel persoonlijk als van handel, de rivier in ging. Maar de waterdragers van Granada haalden ook water uit bekende bronnen zoals:
- de Avellano, in de Valparaiso-vallei tegenover Sacromonte, waar het water in de Arabische tijd van uitstekende kwaliteit was en zelfs geneeskrachtige eigenschappen bevatte.
- de Culebra, aan de oevers van de rivier de Genil waar wij vaak langsrijden.
Wil jij dit interessante beeldhouwwerk ook een keer bewonderen? Bezoek dan het gezellige Plaza de la Romanilla in Granada, waar nog veel meer valt te beleven zoals je in dit blog kunt lezen.