Nu we er wonen, in Granada, verdiep ik mij uiteraard nog meer in de ontstaansgeschiedenis van de stad. Ik voel namelijk zo’n historische energie hier en de stad is echt een culturele smeltkroes. In dit blog neem ik je mee naar de 8e eeuw v.Chr, hoe het ooit begon.
Granadinos
Granada ligt in Andalusië, in het zuidoosten van Spanje, en is de hoofdstad van de provincie Granada. In de stad zelf wonen 236.982 granadinos, maar met de omliggende dorpjes meegerekend wonen er ongeveer 472.638 mensen. Het is daarmee de vierde stad van Andalusië, na Sevilla, Málaga en Córdoba. Het voelt hier ook niet zo heel groot, veel intiemer dan Sevilla bijvoorbeeld en ons alom vertrouwde Rotterdam.
Hoog
Granada ligt op 738 meter hoogte boven zeeniveau, aan de voet van het gebergte Sierra Nevada. En in die enorme Sierra Nevada wonen wij nu, in het dorpje La Zubia op bijna 1000 meter hoogte, met uitzicht op Granada.
Hoe is Granada ontstaan?
Het gebied waar nu Granada ligt werd al in de 8e eeuw v.Chr. bewoond door Iberische volkeren en heette toen Ilturir. Deze naam sloeg niet op één concrete nederzetting, maar op de gehele omgeving. Het gebied werd later onder meer bewoond door de Feniciërs, Tartessos, Grieken en Carthagenen. Er bestaan sporen van een verdedigingsmuur uit de 6e eeuw v.Chr., de stad droeg toen de naam Lliberri. In het jaar 193 v.Chr. werd Lliberri echter veroverd door de Romeinen, die haar de naam Lliberis gaven. Veel betekenis had de plaats destijds nog niet.
Middeleeuwen
Tot en met het jaar 711 hoorde Granada bij het rijk van de Visigothen. In dat jaar werd de stad aangevallen door de Moren (Islamitische Arabieren en Berbers), en in het jaar 713 werd het compleet veroverd door hun koning Abdelaziz en kreeg het de Arabische naam Elvira. In het jaar 740 ontstonden er opstanden van de Afrikaanse Berbers, die later werden onderdrukt door het Moorse leger.
Al-Andalus
De Moorse bevolking in Granada concentreerde zich vanaf 756 met name rondom de wijk Albaicín en het Alhambra. De stad was zeer belangrijk in het Arabische Al-Andalus en maakte deel uit van het Kalifaat van Córdoba, onder de twee namen Madina Ilbira en Elvira. In de 11e eeuw werd de stad ‘verplaatst’ van het toenmalige Medina Elvira naar Medina Granata, waar ook de huidige naam Granada van afstamt.
Taifarijken
Na deze stadsverhuizing begon een periode van vele oorlogen om de macht over Al-Andalus. In 1013 werd het Rijk van Granada opgericht door Zawi ben Ziri, een koning van de Afrikaanse Ziri-dynastie, maar de machtsstrijd ging echter nog door in Córdoba. Het Rijk van Granada was in 1035 al één van de zogenaamde Taifarijken, dat voornamelijk werd geregeerd door de Berbers (de oorspronkelijke bewoners van Noord-Afrika).
Daarna begonnen de aanvallen van de Almoraviden en de Almohaden en daarmee vele gevechten. Desondanks bleef de stad zich ontwikkelen en in 1232 werd de macht overgenomen door Alhamar, die opnieuw een koninkrijk van Granada maakte. Maar liefst twintig verschillende sultans werden koning van dit rijk.
De val van het Moorse Rijk in 1492 was één van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van Granada. Het maakte een einde aan 800 jaar Arabische heerschappij op het Iberisch Schiereiland. De Moslims en Joden werden door het Katholieke koningspaar (Ferdinand II van Aragon en Isabella van Castilië) gedwongen tot bekering, en werden zo niet uit het land verbannen.
Diegenen die de zogenaamde Spaanse Inquisitie overleefden, vluchtten naar Noord-Afrika. Ook de Arabische taal verloor haar rol in Granada en werd vervangen door het Spaans; de moskeeën werden veranderd in katholieke kerken.
Een van de rijkste steden van Europa
Ondanks de vele gevechten groeide Granada door en het was in de 15e eeuw één van de rijkste steden van Europa, met een inwonertal van 50.000. Tijdens de regering van Sultan Alhamar in tijd van de Moren, werd het Alhambra gebouwd. Het huidige Alhambra werd echter pas geconstrueerd in de 17e eeuw, en functioneerde als het nieuwe regeringspaleis voor de stad. In het district Albaicín woonden de ambachten en de adel, in dat district waren onder andere al een universiteit, fabrieken en douanes. De Joodse bevolking leefde in deze tijd in de wijk El Realejo.
Na de val van het Moorse Rijk groeide het nieuwe en verenigde Spanje al gauw uit tot één van de machtigste landen ter wereld, door de kolonisatie van de Nieuwe Wereld onder leiding van Christoffel Columbus.
De culturele rijkdom van de stad, met invloeden van de Moren, Joden en Katholieken maakt Granada één van de belangrijkste culturele centra van Spanje.
Bron: nazariviajes.com