Door onze correspondent Susan van der Beek
We rijden rond 2 uur ’s nachts vanaf Schiphol naar huis. Nog twee uur voor de boeg naar Zeeland, door de hagel en natte sneeuw. Buiten is het 2 graden Celsius. Een paar uur geleden zaten we nog op Gran Canaria waar het gemiddeld zo’n 25 graden was, het contrast kon niet groter zijn. Alhoewel?
Regen voorspeld
Als we een week eerder aankomen bij ons vakantiehuisje in de bergen boven Moya op Gran Canaria verontschuldigt de gastvrouw zich al. Dat het niet de hele week mooi weer zal zijn, er is voor het einde van de week regen voorspeld. Ze geeft ons de link van een website waar we het actuele weer per regio kunnen vinden. Ze vertelt dat de variatie groot is op het eiland, zo kunnen we bij het plannen van onze activiteiten rekening houden met het weer.
Het lijkt Schotland wel
De volgende morgen ontdekken we dat de voorspelde regen niet lang op zich laat wachten, het komt werkelijk met bakken uit de hemel. De bergen om ons heen zijn gehuld in een dikke mist. We huiveren en trekken dikke truien aan, die we gelukkig ook hebben ingepakt. De verwarming in het huisje kan alleen ’s avonds aan. We moeten lachen om de ironie van deze situatie. Bij het plannen van deze vakantieweek was Schotland ook een serieuze optie, maar mijn lief wilde heel graag naar de zon. Hij kan het niet nalaten om te zeggen dat ik toch mijn Schotland heb gekregen.
Adembenemende haarspeldbochten
De volgende vier dagen blijft het weer hetzelfde: regen en mist. Elke dag verlaten we de bergen via de adembenemende haarspeldbochten, om naar het zuiden te rijden. Hemelsbreed is het niet ver naar de kust, maar het kost wel veel tijd. Op sommige plekken zijn de weggetjes zo smal dat je een tegenligger niet kunt passeren. Dan moet de één of de ander achteruitrijden naar een passeerplek. Met de diepe kloven naast ons en heel vaak geen vangrail te bekennen levert mij dat de nodige klamme handen op.
Verdwaasd kijken we naar de badgasten
De eerste dag houden we het simpel en rijden we naar Playa del Inglès. Daar is het rond de 26 graden, de dikke truien kunnen dus uit. Verdwaasd kijken we naar de badgasten in luchtige jurkjes en korte broeken. Wat een contrast met waar we een uur geleden nog waren! We strijken neer op één van de vele terrassen langs het strand, maken een wandeling door de prachtige Dunas de Maspalomas (die aan de Sahara doen denken) en eten in een lokaal visrestaurant. Hoe lelijker het restaurant, hoe lekkerder het eten las ik in een reisgids en in dit geval klopt het. Om ons heen zitten vooral Spanjaarden te eten.
Elke dag vitamine zon scoren
Elke dag trekken we erop uit, meestal naar de zuidkust om onze vitamine zon te scoren. Onze gastvrouw stuurt via Whatsapp af en toe linkjes naar mooie kustplaatsen, zoals Meloneras, Playa del Amadores en Puerto de Mogan. Op één van deze dagen besluiten we dwars door het binnenland terug naar het noorden te rijden, om zo ook vanaf de Pico de las Nieves, het hoogste punt van het eiland, over heel Gran Canaria te kunnen uitkijken. Helaas speelt de mist ons hier ook weer parten en is er niets te zien vanaf het uitzichtpunt. We laten daarom ook de Roque Nubio, een vulkanische rots die met een hoogte van 1800 meter ruim 65 meter boven het landschap uitrijst voor wat hij is.
Een aanrader voor wie van groen houdt, is de botanische tuin in de omgeving van Tafira Alta: de Jardin Botanico Viera & Clavijo, met zijn 27 hectare de grootste van Spanje. De tuin is het levenswerk van de Zweedse botanicus Erik Ragnar Svensson, die lang zocht naar een plek om zoveel mogelijk planten van het eiland te laten gedijen. Hij vond deze plek met natuurlijke watervallen en grotten aan een steile helling in de barranco van Guiniguada. Steile rotspaadjes slingeren door de tuin en je vindt er verschillende tuinkamers: de tuin met cactussen en vetplanten, de tuin met dennen, een laurierbos en een verstopte tuin in een broeikas. We laven ons in de serene rust van deze prachtige oase en genieten van de variatie op Gran Canaria.
