Eindelijk is het zo ver: we gaan op huizenjacht in Spanje. Doordat we afgelopen zomer ons huis in Nederland hebben verkocht, en nu tijdelijk iets huren in Rotterdam, kan de zoektocht starten. In september/oktober hebben we eerst nog de provincies Sevilla, Cádiz en Málaga bezocht om te voelen of Granada echt met stip op 1 blijft staan, of niet. We zijn helemaal weg van Cádiz en Costa de la Luz, maar willen toch na drie jaar Granada weer bezoeken. En deze keer in de winter.
Half december rijden we in drie dagen naar Granada. We huren een appartement in hartje centrum en voelen ons direct weer thuis. De lente-achtige temperaturen en de geweldige sfeer in de stad bevestigen dat dit toch echt onze grote liefde blijft. We hebben een hele reeks huisbezichtigingen in de planning staan in die week voor kerst. We willen allerlei verschillende woningen zien: in de campo, in urbanizacións, dorpswoningen, villa’s, rijtjeshuizen, enz. Dan krijgen we een goed beeld van wat er allemaal is en wat we nu echt belangrijk vinden.
Onze huizenzoektocht begint op maandagochtend in Valle de Lecrín, een prachtige vallei met schattige dorpjes en overal fruitbomen, ook wel de Vallei van het Geluk genoemd, zoals je in dit blog kunt lezen. Het ligt tussen de kust en Granada in, wat erg gunstig is.
Nederlandse makelaar
Vanuit Nederland hadden we al leuk contact met de Nederlandse makelaar Daniëlle Gouwens van At home in Andalusia. Bij aankomst in haar prachtige kantoor (met een waanzinnig uitzicht over de vallei) maken we eerst uitgebreid kennis. Doordat Danielle net aan haar knie is geopereerd en nu geen auto kan rijden, neemt haar Britse collega Catherine ons mee in haar Seat Ibiza.
Naar Abuñuelas
We gaan op weg naar het eerste huis, een knusse dorpswoning in Albuñuelas. We kunnen niet met de auto bij het huis komen, dus Catherine parkeert op een terrein midden in het dorp. De dorpswoning is mooi gerenoveerd, authentieke materialen zijn er gebruikt, het is echt een sfeervol huis, maar heeft geen garage, geen tuin en een wat klein dakterras. Wel een schitterend uitzicht op de Sierra Nevada vanaf het dakterras.
Interessant, want we beseffen dus meteen dat voor Ferry een garage of schuur belangrijk is, voor mij het uitzicht, en allebei verlangen we toch wel naar een tuin. Wel of geen zwembad vinden we dan niet eens zo belangrijk. Na deze eerste bezichtiging krijgen we ons wensenlijstje dus al wat scherper.
Dorpswoning in El Valle
We gaan verder naar het volgende huis, een dorpswoning in El Valle. We komen al binnen via een enorme garage, staan dan in een grote hal en bekijken meteen de keuken met prachtige schouw. Naast de keuken is nog een grote kamer die als woon- of eetkamer kan dienen. Daarachter een gangetje langs de bijkeuken/voorraadkast die uitkomt op een patio. Zo’n echte Andalusische patio. Met een fonteintje, prachtige tegeltjes en de waslijnen natuurlijk boven je hoofd, maar daarboven de strakblauwe hemel. Ohhhh, ik houd hiervan!
Jezus aan het kruis
Terug naar de hal, we lopen de trap op. We zien een heleboel slaapkamers, met boven ieder bed Jezus aan het kruis, en een oude badkamer. Die zou sowieso vernieuwd moeten worden, maar dat is geen probleem. Nog een trap op en we staan in een grote ruimte, noem het de zolder, met aansluitend het dakterras. Een prachtig, ruim terras, ook weer met leuke Andalusische tegeltjes en zelfs Maria betegeld op de schoorsteen. We zoeken het uitzicht. Oh jee, we kijken op een foeilelijk soort van fabrieksgebouw. Pas als je op de hoek van het dakterras gaat staan, vang je een glimp op van wat fruitbomen van de overbuurman. Ook zien we dat er aan het dak van alles mankeert, dat zal hoe dan ook geïsoleerd, maar misschien wel vervangen moeten worden.
Helaas, maar niets aan de hand, want we hebben er enorm veel lol in. Terwijl Catherine ons door de vredige Lecrín Vallei scheurt over de bochtige bergwegen, wijst ze telkens aan waar je de beste tomaten, olijfolie en sinaasappels kunt kopen. Stiekem maakt ze ons al wegwijs in deze streek en deelt ze haar favoriete adresjes met ons.
Catherine rijdt ons vervolgens het wonderschone dorpje Pinos el Valle in, over hobbelige dorpsstraatjes, door smalle weggetjes waar onze Volvo waarschijnlijk niet door kan. En dan stopt ze. We stappen uit voor een mooie villa. We horen water kabbelen. We zien rondom ons alleen maar fruitbomen. We ruiken de zoete lucht van de eerst rijpe sinaasappels. Wow!
Een sinaasappelboom in je tuin!
Het huis staat leeg, de eigenaren zijn al vertrokken, dus dat zorgt ervoor dat we een goed beeld krijgen; we hoeven er niet ‘doorheen’ te kijken zeg maar. Een keuken die we zouden willen vervangen, een kleine woonkamer met daaraan een klein balkon. Hmmmm, dat valt tegen. Boven treffen we echter drie ruime slaapkamers en een enorm terras. Ook is er airco, verwarming, kunststof kozijnen, een prima badkamer… niets meer aan doen! Terug de trap af en dan treffen we een grote garage en fijne tuin, mét een sinaasappelboom.
Wat een uitzicht
De rust hier doet ons verstillen. Onze zintuigen staan wijd open. Het uitzicht vanaf het terras reikt over de fruitbomen, met beneden de vallei en in de verte de sneeuwtoppen van de Sierra Nevada. Dit huis voelt heel goed!
We willen graag nog om het huis lopen, de zijstraatjes inwandelen, om ons heen kijken, maar we moeten door, want de laatste bezichtiging van die dag staat op de agenda. We nemen ons voor dat we dit huis eind van de week misschien nog een keer willen zien.
Waarom gaan we naar Padul?
Catherine zet ons af voor het makelaarskantoor, we stappen in onze eigen auto en rijden achter haar aan de Lecrín Vallei uit. Een stukje snelweg richting Granada en dan rijden we Padul in. Jaren geleden hebben we veel plaatsjes rondom Granada bekeken om te bepalen welke we wel en niet leuk vonden om ooit te gaan wonen. Padul is toen afgevallen. Waarom we dan nu toch een woning in Padul hebben geselecteerd op Idealista weten we even niet meer. Het zal een moment van verstandsverbijstering zijn geweest. Maar als we Padul inrijden, zien we al meteen: hier willen we niet wonen. Afijn, de afspraak is gemaakt, dus we gaan dit huis gewoon bekijken.
Even overdonderd
Drie makelaars van de verkopende partij staan ons op te wachten. Wat een overload! Catherine maakt er al een grapje over tegen ons, ook zij vindt het bijzonder. En dan blijkt dat de eigenaresse van het huis er ook gezellig is. Dit is in Spanje niet geheel ongebruikelijk en zullen we later in de week meerdere keren gaan ervaren. Maar nu zijn we even overdonderd.
Op zich een prima huis
We wandelen eerst door de tuin. Die is mooi, met een enorm zwembad, alles netjes onderhouden. Dan de kelder, waar Ferry de boiler, verwarmingsketel en zwembadinstallatie bestudeert. Verder dient de ruimte als ideale schuur en berging. Ernaast zit nog een leuke tuinkamer dat als kantoor kan dienen. We zien allerlei mogelijkheden. Dan het huis boven. Een ongezellige woonkamer met wel een grote schuifpui over de hele breedte, aan het balkon. En met uitzicht op de snelweg, maar daarachter de bergen. Een piepklein keukentje, mooie badkamer en drie kleine slaapkamers. Op zich een prima huis dat we met een kleine verbouwing (vooral de keuken) helemaal naar onze zin zouden kunnen maken. Maar het heeft geen sfeer. We voelen er ook helemaal niets bij. Na 10 minuten staan we alweer buiten. We nemen afscheid van de eigenaresse en de drie makelaars. Hilarisch is het wel.
Bij de auto bespreken we nog het een en ander met de vrolijke Catherine en dan rijden we, vol van alle indrukken, naar ons appartement in Granada. Wow, wat een gave eerste dag. En wat was dit nuttig! Hoe onze huizenjacht verder gaat die week lees je in ons volgende blog.
At home in Andalusia
Zou jij ook wel in de Lecrín Vallei willen wonen? Dan kunnen we Daniëlle en Catherine van At home in Andalusia van harte aanbevelen. Zij hebben zoveel ervaring, kennis van zaken en maken een feestje van de huisbezichtigingen.
