Het zomerseizoen in het ski-gebied van de Sierra Nevada was deze week geopend en dat wilden wij natuurlijk wel eens zien. Mijn kinderen waren ook naar ons nieuwe huis in Spanje gekomen, om vakantie te vieren, dus met z’n vieren en een boel flesjes koud water stapten we in de auto. Via de navigatie op de telefoon hadden we snel een route gevonden naar het belangrijkste skidorp van Sol y Nieve, het centrale plein daar heet Plaza de Pradollano. Vanuit La Zubia de ring van Granada op, door de tunnel en dan de A-395. Een prachtige route, de échte bergen in, slalommen, haarspeldbochten, flinke hoogteverschillen, twee handen aan het stuur en de versnellingsbak in de sportstand. Voor een autoliefhebber als ik een genot om te rijden.
Een zebra op wielen
“Waajoooh, die waggo is echt sick gewrapped ouwe!” klonk het in pubertaal ineens vanaf de achterbank. Geen idee wat er bedoeld werd, wellicht dat mijn kennis van de Nederlandsche taal ook niet helemaal aansloot op deze uitspraak. Een wijzende vinger legde uit: achter ons reed een auto, die er vreemd uitzag. Ik kon niet eens zien wat voor merk of type het was. Het was net een zebra op wielen, zonder staart.
En ineens waren er een heleboel. De één na de andere auto in zwart-wit gestreepte camouflage, vaak gevolgd door een grote SUV gevuld met moeilijk kijkende kerels. En nog één, en nog één, overal. Soms met een paar van die gecamoufleerde auto’s samen, soms in de berm met een geopende motorkap.
Onder extreme omstandigheden
Toen herinnerde ik mij ooit eens gelezen te hebben dat de Sierra Nevada gebruikt wordt als testgebied voor prototype auto’s. Fabrikanten nemen een aantal van die, nog niet officiële, auto’s naar gebieden in de wereld waar ze onder extreme omstandigheden aan de tand gevoeld worden. Finland, koud, ijs, etc. heeft bijvoorbeeld ook zo’n testgebied, evenals de zoutvlaktes in de USA. De Nürburgring in Duitsland, een écht circuit, is ook zo’n plek waar dit soort testauto’s vaak gespot worden.
Waarom die camouflage?
Dat waren ze hier dus aan het doen! De auto’s worden vrijwel onherkenbaar gemaakt om eventueel aanwezige paparazzi te foppen. Die vreemde camouflage is er namelijk voor om de vormen en details van deze nieuwe auto’s te verbergen. Ook camera’s kunnen deze camouflage slecht verwerken, de rare strepen en vormen maken het vrijwel onmogelijk ‘in focus’ te komen.
Een engineer, audiotechnicus en designer
Een ander aspect aan zo’n nieuwe auto zijn alle onderdelen, van technisch geneuzel, exterieur tot interieur. Een paar duizend losse componenten, aan elkaar geknoopt middels bouten, moeren, rubbers, lijm, spuug en plakband. Houden ze het, gaat het kraken, breekt er niks af, verandert het van vorm onder belasting of hoge temperaturen? Naast een engineer op de bijrijdersstoel – gewapend met meerdere laptops om allerlei technische systemen van de auto uit te lezen – zitten er ook een audiotechnicus en een designer op de achterbank. Want zeg nou zelf, een auto waarvan het dashboard of de hoedenplank al begint te rammelen als je de showroom verlaat, daar zit niemand op te wachten. En waar kun je dat beter testen dan op een weg die van links naar rechts, van boven naar beneden jodelt, zoals hier in de Sierra Nevada.
Afijn, het mag duidelijk zijn dat de A-395 van Granada naar Sol y Nieve zich perfect leent om een auto tot het uiterste te drijven. Evenals de chauffeur overigens. Ik kan echt wel een stevig stukje sturen en toch had ik een nat ruggetje van inspanning. Onze Volvo rijdt fantastisch comfortabel, maar had er vanwege het hoge gewicht een flinke kluif aan om constant van richting te moeten veranderen. Ik denk dat ik de route nog eens voorzichtig overdoe in mijn BMW, een echte sportauto.
De ene na de andere testauto
Daarover gesproken, het was een paar dagen later toen ik een stukje in mijn BMW aan het rijden was. Die had alweer een tijdje stil gestaan, dus de accu moest even worden opgeladen, en die van de BMW ook. Toen ik van onze berg naar het dorp reed zag ik ineens weer zo’n gewrapte auto rijden. Aangezien ik toch niet echt een bestemming had besloot ik die auto een tijdje te volgen. Zo kwamen we uit op een bedrijventerrein, aan de rand van het dorp (La Zubia). Daar schoot de testauto ineens een pand in en stopte ik even aan de kant van de weg om een ander muziekje op te zetten. Tot mijn verbazing werd ik gepasseerd door de ene na de andere testauto. Een klein rondje over het bedrijventerrein liet zien dat er diverse panden zijn waar zwart-wit gestreepte auto’s in en uit rijden. Wat blijkt, de Sierra Nevada High Altitude Proving Grounds mogen dan wereldberoemd zijn, ‘ons’ kleine, schattige La Zubia is de uitvalsbasis voor al dat geweld!