Net voorbij Tarragona, op de terugreis van Moraira richting Spaanse grens, verlaten we de kustweg. We rijden voor het eerst over de C-15 richting Manresa, in het achterland van Barcelona.
Wat een prachtige route is dit, door de heuvels, die al snel overgaan in bergen. Rechts zien we een ontzettend groen berggebied met ineens kliffen en monolieten in het landschap. Zoals in Lord of the Rings, zeggen mijn stiefkinderen vanaf de achterbank.
Parc Natural de Saint Llorenç del Munt
Op de kaart zie ik dat dit Parc Natural de Saint Llorenç del Munt is, met bergketen Serra de l’Obac. Weer zo’n gebied waarover je haast niets vindt in de reisgidsen. Het enige waar ik na lang zoeken op internet achter kom, is dat de hoogste top in dit natuurpark La Mola (de kies, verwijzend naar de vorm van de berg) is van 1.104 m met daarop het klooster Sant Llorenç de Munt.
Boven de bomen
De C-15 gaat over in de C-37 en daarna in de C-25. Het uitzicht is adembenemend. We rijden boven de bomen en we zien de torentjes van finca’s in de kleine bergdorpjes boven de bomen uitsteken, zo lijkt het.
Van natuurpark naar natuurpark
En het ene natuurpark vloeit over in het volgende natuurpark, want we passeren Espai Natural de les Guilleries-Savassona en daarna komen we weer in Parc Natural de Montseny, waar we op de heenreis waren toen we het leuke bisschopsstadje Vic bezochten. Nu rijden we iets verder door richting Gerona, want we overnachten in Mas Vedruna, een van oorsprong Zuid-Franse herenboerderij die je veel vindt in de Catalaanse grensstreek met Frankrijk. Nog een nacht genieten in Spanje en dan weer richting huis.